«ن وَالقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آنچه مینویسند.» ... به نام خداوند لوح و قلم - حقیقت نگار وجود و عدم - خدایی که داننده ی رازهاست - نخستین سرآغاز آغازهاست ... وبگاه پیک ایران با محوریت موضوعات مختلف در شبکه های اجتماعی بنا شده و هدف اصلی آن اشتراک گزاری اطلاعات برای استفاده شما عزیزان میباشد. ... مرحبا ای پیکِ مشتاقان بگو پیغام دوست / تا کنم جان از سرِ رَغبت فدای نام دوست! حافظ
تبادل لینک هوشمند
ابتدا ما را با عنوان پایگاه رسانه ای پیک و آدرس peykiran.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته.
در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
ر خلاف ادعای شایعه: دو معنای کلمه پارس ربطی به عربها ندارد.
شایعه با اشاره به همشکل بودن لغت «پارس کردن» و «قوم پارس» ادعا میکند که «این ضربهای بود که از تازیان خوردهایم که میخواستند ما پارسیان را خرد و کوچک کنند که این لقب را به پارسیان دادند» که به وضوح استدلالی عاری از منطق است، چرا که:
لغت «پارس» عربی نیست، چرا که در عربی «پ» وجود ندارد! پس عربها «این لقب را به پارسیان» ندادند!
عربها قوم پارس را «فارس» میگویند، ولی بانگ سگ را نباح ،عواء و هریر مینامند، نه «فارس کردن»!
نام «قوم پارس» لااقل از زمان هخامنشیان وجود داشته است و اختراع عربها نیست:
لغتنامه دهخدا: در پارسی باستان (کتیبه های هخامنشی) پارسه نام یکی از اقوام ایرانی مقیم جنوب ایران است که مقر ایشان را نیز پارس نامیده اند.
همشکل (Homonym) بودن کلمات با معانی متفاوت در غالب (همه؟) زبانها پیدا میشود و عجیب نیست.
در حقیقت: غذی در عربی به معنی بول شتر است؛ اما غذاء به معنی خوراک
کلمهای در عربی وجود دارد که «غَذی» نوشته و «غذا» خوانده میشود (مانند موسی و موسا) و به معنی بول شتر است. همچنین کلمه «غِذاء» (بر وزن نساء) در عربی به معنی خوراک است؛ جمع آن «اغذیه» و عمل آن «تغذیه» است. تقصیر از عربها نیست که ما همزه انتهای غذاء و املاء و انشاء را حذف کردهایم.
منبع: معنی کلمه غذی و غذاء
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار وب سایت:
بازدید دیروز : 5
بازدید هفته : 235
بازدید ماه : 731
بازدید کل : 50683
تعداد مطالب : 1264
تعداد نظرات : 15
تعداد آنلاین : 1