به تازگی پژوهشگران سازمانی، علاقه مند به هوش اخلاقی شده‌اند، زیرا می تواند مرز بین نوعدوستی و خود پرستی را خوب توصیف كند. نخستین بار اصطلاح هوش اخلاقی توسط بوربا در روان شناسی وارد شد. وی هوش اخلاقی را ظرفیت و توانایی درك درست از خلاف، داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آنها و رفتار درجهت صحیح و درست تعریف می‌كند. هوش اخلاقی، به معنی توجه به زندگی انسان و طبیعت، رفاه اقتصادی و اجتماعی، ارتباطات باز و صادقانه و حقوق شهروندی است. این آزمون توسط لنیک و کیل در سال ۲۰۰۵ تدوین شد. در ایران توسط آراسته، عزیزی، شمامی، جعفری راد و محمدی جوزانی در سال ۱۳۹۰ کار هنجاریابی آن انجام شده است. پرسشنامه هوش اخلاقی به عنوان توانایی کاربرد اصول اخلاق جهانی در اخلاقیات، اهداف و مراودات یک فرد از روی قاعده است. در هوش اخلاقی بالاترین نمره ۱۰۰ میباشد و دارای خرده آزمون های ذیل می باشد:

 ۱-عمل کردن مبتنی بر اصول، ارزشها و باورها:
یعنی ایجاد هماهنگی بین آنچه که به آن باور داریم و آنچه که به آن عمل می کنیم. انجام آنچه که می دانیم درست است و عمل کردن به آن در تمام زمان ها.

 ۲- راستگویی:
 انجام آنچه که می دانیم درست است و گفتن حرف راست در تمام زمان ها.

 ۳-استقامت و پافشاری برای حق(ایستادگی بخاطر حقیقت):
بر اساس باورها و ارزش های خود به خاطر حقیقت بر امور پافشاری نمودن

 ۴-وفای به عهد:
داشتن صداقت کامل به معنای این است که آنچه را نمی توانیم انجام دهیم، قول ندهیم و وفای به عهد در تمام زمان ها

 ۵-مسئولیت پذیری برای تصمیمات شخصی:
 مسئولیت اعمال و پیامدهای آن اعمال را در هر صورت پذیرفتن.

 ۶-اقرار به اشتباهات و شکستها:
پذیرفتن مسئولیت اشتباهات و شکست های خود.

 ۷-قبول مسئولیت برای خدمت به دیگران:
قبول مسئولیت و توجه به دیگران مطابق ارزش ها و باورها در هر صورت و در هر زمان

 ۸-فعالانه علاقمند بودن به دیگران(اهمیت دادن خود جوش به دیگران):
 آنچه که برای دیگران انجام می دهیم نه براساس دستور و یا دریافت پاداشی باشد.

 ۹-توانایی در بخشش اشتباهات خود:
 آگاهی از عیوب خود و توانایی بخشش خود در قبال اشتباهات.

 ۱۰- توانایی در بخشش اشتباهات دیگران:
 قبول افراد همان گونه که هستند وتحمل اشتباهات آنان و بخشش آن.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: